بعضى وقتا براى اینکه بهتر بفهمم حالم چطوره، به حافظ پناه مى برم، نه که برم دیوان حافظ باز کنم و...؛ در حد یه سرچ ساده "فال حافظ" و بعدش هم اولین سایت. یه حمد و سوره مى خونم و بعدش نیت و اون کادر لازم رو لمس مى کنم.
الان، بعد چند وقت یهویى یاد اون حس و حال خوبم، بعد از خوندن فال افتادم. و ادامه اش شد غزل ٤٦٣...
تعبیر فال حافظ شما:
به قول معروف لقمه ای بسیار بزرگتر از دهان خود برداشته ای و از وصال به مقصود ناامیدی، زیرا بین تو و آن نیت فاصله بسیاری است. اما تو انسانی پاک دل و ساده هستی و وجودت از غرض ورزی خالی است. خداوند نیز به یمن این حس نیکو تو را در انجام این نیت یاری خواهد کرد. نگران او نباش که لطف خدا همراه اوست.
و براى بار چندم، ایمان اوردم که نه، انگارى حافظ واقعا یه چیزایى بلده.
:)
و من قطعا مثل همیشه، نیازمند به اون وجود و نور هستم.